Nieziemsko.

Co zrobić gdy Wasz jeep złapie flaka na pustyni?
Koła zapasowego brak, pompki nie ma, w zasięgu wzroku nie ma nikogo, a i trudno podać jakieś punkty charakterystyczne dla miejsca, w którym ugrzęźliście. Dalibyście sobie też rękę uciąć, że zasięgu telefonicznego też tu nie ma.
Gorzej, że za kilka minut ma odjechać jedyny dnia dzisiejszego autobus z tego miejsca.
Nie da się nic zrobić na tym pustkowiu.

Tak nam się wydawało.
W głowach mieliśmy obrazki pustynne ukształtowane przez lektury szkolne (ja do dziś jestem pod wrażeniem marszu Stasia i Nel przez pustynię) czy jakiś mit, że pustynia to miejsce całkiem bezludne i zacofane.
A tak nie jest. W każdym razie na pewno nie tutaj.

Tutaj pustynia żyje.
Idąc na pustynny spacer po rusz widać ślady intensywnego życia przeróżnych zwierzęcych pustynnych mieszkańców, a za niemal każdą cudowną skałą kryją się małe, czarno-białe beduińskie obozy. Ot, tak właśnie mocno przeplata się tutaj komercja i natura.

Z właśnie jednego z takich ukrytych obozów wyruszył nam na ratunek inny jeep pomagając dopompować koło, a i kierowca autobusu został w magiczny sposób zawiadomiony o tym, że ma na nas czekać. Gdy tylko koło zostało dopompowane jako tako, zaczęła się walka z czasem - czy uda nam się dojechać do wioski, zanim ono ponownie sflaczeje?
Pruliśmy więc przez pustynię, skacząc na wszystkich wertepach, nieco spięci, ale i niezwykle zadowoleni z tego jak cała historia się szybko rozwiązała.

Szkoda tylko, że tę najpiękniejszą pustynię zostawialiśmy coraz bardziej za sobą.

Bo Wadi Rum to najpiękniejsza pustynia jaką widziałam.
Niezwykłe, potężne skały wystają prosto z intensywnie pomarańczowego piasku, gdzieniegdzie zbierają się dostojne wydmy piaskowe, a wszystko nabiera jeszcze piękniejszych kolorów o wschodzie i zachodzie słońca. Zachwyt nad grą światła w tym miejscu nabiera zupełnie innego znaczenia.

I pięknu tego miejsca zupełnie nie przeszkadza to, że szturmem wdarła się tu turystyka i hordy Europejczyków żądnych zobaczyć to, czego naczytali się w książkach (ktoś słyszał o TE Lawrence'ie?). Jakoś te małe beduińskie oboziki, w których turyści mogą nocować pod pustynnymi gwiazdami, jeepy jeżdżące w te i we wte po piaszczystych trasach, a nawet zjazdy na deskach snow/sand-boardowych z wydm, jakoś to wszystko tutaj nie razi. Wobec spokoju, majestatu i ogromu tej pustyni, to wszystko wydaje się tak małe i nieistotne, że zupełnie nie narusza jej dostojeństwa i piękna.
Oby wszystkie cudowne miejsca umiały się w taki sposób chronić!
Nieziemsko.



Informator:
* 1 JD to ok. 5 zł
* z przejścia granicznego z Izraelem nie kursuje żadna komunikacja publiczna, nie można też przejść stamtąd na piechotę (to teren wojskowy). Pozostają więc jedynie taksówki, opanowane przez agresywną mafię taksówkową. Szkoda, bo to niemal jedyny nieprzyjemny akcent w naszej podróży przez uroczą i przyjazną Jordanię.
* zwykle dojazd z wioski Rum do obozów na pustyni, w których się śpi jest darmowy i może być dobrą namiastką bardzo drogiej przejażdżki jeepem, mimo iż nie zahacza o te najciekawsze miejsca w dolinie.

Ceny:
* taksówka z granicy do Akaby: 9.8 JD (oficjalnie)
* taksówka z granicy do Wadi Rum: 35 JD (+ 5 JD dla nieoficjalnego pośrednika)
* wejście do Wadi Rum: 5 JD
* nocleg w beduińskim namiocie dla 3 osób: 20 JD (w cenie jest śniadanie i dojazd do obozu)
* przejażdżka jeepem po najciekawszym miejscach Wadi Rum: 65 JD (za całość)
* przejażdżka wielbłądem: 10 JD za osobę
* kolacja w beduińskim obozie: 10 JD

Zdjęcia (57)

Komentarze (12)