2011
20
lip
Chorwacki start
Chorwacja, Rijeka
Przejechano 787 km
Po porannym załadunku drewna na naszego tira ruszyliśmy w długą drogę wprost do Rijeki (dawne wł. Fiume). Trasa wiodła poprzez chorwackie zagórze oraz górzystą i słabo zaludnioną krainę Lika.
Do Rijeki dotarliśmy po południu, a przywitał nas deszcz. Zastanawialiśmy się czy chcemy zrobić tu dłuższy przystanek czy też od razu pędzić na południe. Jednak przyjemna i lekka atmosfera miasta zdołała zatrzymać nas na dłużej - zdecydowaliśmy się spędzić tu resztę dnia i noc (w bardzo przyjemnym hostelu młodzieżowym!).
Zanim o samym mieście, wyprzedzę nieco naszą konkluzję wyjazdową - kierunek z północy na południe okazał się być świetnym wyborem. Co tu dużo mówić, gdybyśmy jechali ze strony przeciwnej i zobaczyli Rijekę już po zwiedzaniu Dubrovnika czy Trogiru, bylibyśmy rozczarowani, a w najlepszym przypadku po prostu nie-oczarowani. A tak to po dwóch nocach na dziko i trzech dniach oglądania głównie pobocza różnych dróg, byliśmy bardzo zadowoleni z bycia w tym trzecim co do wielkości chorwackim mieście.
Bo co tu dużo mówić, Rijeka to nie jest miasto, które powala na kolana zabytkami i architekturą. Nawet plaży próżno tu szukać, bo stare miasto od morza oddziela przemysłowy port. Mimo to atmosfera tu jest przyjemna, a miejsc do zobaczenia jak na jeden wieczór i tak jest sporo.
Osią miasta jest równoległy do morza deptak Korzo przebiegający w miejscu dawnych obwarowań rzymskiej osady Tarsaticae i późniejszym murów miejskich. Jest tu sporo turystów, kafejek i przyjemnych sklepów. Ze średniowiecznych murów i budynków nie pozostało tu wiele, jedynie wieża zegarowa, która podobno stała kiedyś nad brzegiem morza (nie, nie chodzi o to, że ją przeniesiono:)).
Jest tu także kilka ciekawych kościołów (które niestety wieczorem były już zamknięte). M.in. biała katedra św. Wita o kształcie rotundy, kościół św. Hieronima, który jest pozostałością po dawnym klasztorze Augustianów, kapucyński kościół Matki Boskiej z Lourdes (warto tu podejść zwłaszcza ze względu na ładną panoramę miasta!) czy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (stojący na miejscu dawnych rzymskich łaźni) słynący z dzwonnicy, która jest kolejną krzywą wieżą (aczkolwiek naszym zdaniem o wiele, wiele mniej krzywą niż te z Pizy czy Bolonii).
Jest tu także kilka ładnych budynków jak Teatr Narodowy, zbudowany w stylu dziewiętnastowiecznych teatrów:) Pod koniec XIX wieku, gdy mało kto tu słyszał o elektryczności, właśnie ten budynek został wyposażony w takową instalację, co wywołało niemałą sensację w mieście:D Warto wspomnieć także o dwóch pałacach: Modello w stylu wiedeńskim (dziś miejska biblioteka i siedziba centrum kultury mniejszości włoskiej) oraz Pałac Adriatycki, który miał być siedzibą lokalnych armatorów (nie wiem czy dalej pełni taką funkcję).
Są tu też trzy muzea (w żadnym nie byliśmy, więc nie wiem czy warto polecać):
* Muzeum Żeglarstwa i Historii Chorwackiego Wybrzeża
* Muzeum Miejskie
* Muzeum Przyrodnicze
Ale tak naprawdę najbardziej warto tu wybrać się na pobliskie wzgórze Trsat po wąskich, malowniczych schodkach, które ukazują coraz to ładniejszy widok na miasto i morze w dole. Na szczycie wzgórza jest najważniejsza rijecka świątynia kościół Marii Panny z Trsatu. Słynie z tego, iż wg legendy anioły, które przenosiły domek Matki Bożej z Nazarety do włoskiego Loretto, ze zmęczenia zrobiły sobie na tutejszym wzgórzu przystanek:D A że zmęczone musiały być bardzo, trwał on dobre trzy lata (1291-1294)! Ustawiono tu z tej okazji kaplicę. Ale ponieważ ludzie byli mocno obrażeni za zabranie relikwii do Włoch, papież Urban V litościwie przysłał im cudowny obraz Maryi namalowany ponoć przez św. Łukasza (co, powiedzmy sobie, również zakrawa o cud:)). Owa przesyłka wywołała rzecz jasna olbrzymi ruch pielgrzymkowy, konieczne więc było wybudowanie większej świątyni, która stoi po dziś dzień.
Większą budowlą na wzgórzu jest zamek o tej samej nazwie, Trsat. Rozciąga się z niego niezwykle urocza (zwłaszcza nocą) panorama miasta. Budowle obronne stały tu już od czasów starożytnych, ze względu na strategiczne walory miejsca. Dziedziniec z basztami, które można dziś oglądać pochodzi z XIII wieku. Dziś mieści się tu restauracja, a od czasu do czasu odbywają się projekcje kina letniego. Trudno o lepsze miejsce na seanse! 
Do Rijeki dotarliśmy po południu, a przywitał nas deszcz. Zastanawialiśmy się czy chcemy zrobić tu dłuższy przystanek czy też od razu pędzić na południe. Jednak przyjemna i lekka atmosfera miasta zdołała zatrzymać nas na dłużej - zdecydowaliśmy się spędzić tu resztę dnia i noc (w bardzo przyjemnym hostelu młodzieżowym!).
Zanim o samym mieście, wyprzedzę nieco naszą konkluzję wyjazdową - kierunek z północy na południe okazał się być świetnym wyborem. Co tu dużo mówić, gdybyśmy jechali ze strony przeciwnej i zobaczyli Rijekę już po zwiedzaniu Dubrovnika czy Trogiru, bylibyśmy rozczarowani, a w najlepszym przypadku po prostu nie-oczarowani. A tak to po dwóch nocach na dziko i trzech dniach oglądania głównie pobocza różnych dróg, byliśmy bardzo zadowoleni z bycia w tym trzecim co do wielkości chorwackim mieście.
Bo co tu dużo mówić, Rijeka to nie jest miasto, które powala na kolana zabytkami i architekturą. Nawet plaży próżno tu szukać, bo stare miasto od morza oddziela przemysłowy port. Mimo to atmosfera tu jest przyjemna, a miejsc do zobaczenia jak na jeden wieczór i tak jest sporo.
Osią miasta jest równoległy do morza deptak Korzo przebiegający w miejscu dawnych obwarowań rzymskiej osady Tarsaticae i późniejszym murów miejskich. Jest tu sporo turystów, kafejek i przyjemnych sklepów. Ze średniowiecznych murów i budynków nie pozostało tu wiele, jedynie wieża zegarowa, która podobno stała kiedyś nad brzegiem morza (nie, nie chodzi o to, że ją przeniesiono:)).
Jest tu także kilka ciekawych kościołów (które niestety wieczorem były już zamknięte). M.in. biała katedra św. Wita o kształcie rotundy, kościół św. Hieronima, który jest pozostałością po dawnym klasztorze Augustianów, kapucyński kościół Matki Boskiej z Lourdes (warto tu podejść zwłaszcza ze względu na ładną panoramę miasta!) czy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (stojący na miejscu dawnych rzymskich łaźni) słynący z dzwonnicy, która jest kolejną krzywą wieżą (aczkolwiek naszym zdaniem o wiele, wiele mniej krzywą niż te z Pizy czy Bolonii).
Jest tu także kilka ładnych budynków jak Teatr Narodowy, zbudowany w stylu dziewiętnastowiecznych teatrów:) Pod koniec XIX wieku, gdy mało kto tu słyszał o elektryczności, właśnie ten budynek został wyposażony w takową instalację, co wywołało niemałą sensację w mieście:D Warto wspomnieć także o dwóch pałacach: Modello w stylu wiedeńskim (dziś miejska biblioteka i siedziba centrum kultury mniejszości włoskiej) oraz Pałac Adriatycki, który miał być siedzibą lokalnych armatorów (nie wiem czy dalej pełni taką funkcję).
Są tu też trzy muzea (w żadnym nie byliśmy, więc nie wiem czy warto polecać):
* Muzeum Żeglarstwa i Historii Chorwackiego Wybrzeża
* Muzeum Miejskie
* Muzeum Przyrodnicze
Ale tak naprawdę najbardziej warto tu wybrać się na pobliskie wzgórze Trsat po wąskich, malowniczych schodkach, które ukazują coraz to ładniejszy widok na miasto i morze w dole. Na szczycie wzgórza jest najważniejsza rijecka świątynia kościół Marii Panny z Trsatu. Słynie z tego, iż wg legendy anioły, które przenosiły domek Matki Bożej z Nazarety do włoskiego Loretto, ze zmęczenia zrobiły sobie na tutejszym wzgórzu przystanek:D A że zmęczone musiały być bardzo, trwał on dobre trzy lata (1291-1294)! Ustawiono tu z tej okazji kaplicę. Ale ponieważ ludzie byli mocno obrażeni za zabranie relikwii do Włoch, papież Urban V litościwie przysłał im cudowny obraz Maryi namalowany ponoć przez św. Łukasza (co, powiedzmy sobie, również zakrawa o cud:)). Owa przesyłka wywołała rzecz jasna olbrzymi ruch pielgrzymkowy, konieczne więc było wybudowanie większej świątyni, która stoi po dziś dzień.
Większą budowlą na wzgórzu jest zamek o tej samej nazwie, Trsat. Rozciąga się z niego niezwykle urocza (zwłaszcza nocą) panorama miasta. Budowle obronne stały tu już od czasów starożytnych, ze względu na strategiczne walory miejsca. Dziedziniec z basztami, które można dziś oglądać pochodzi z XIII wieku. Dziś mieści się tu restauracja, a od czasu do czasu odbywają się projekcje kina letniego. Trudno o lepsze miejsce na seanse!
Zdjęcia (4)
Zasoby: 
34.231 
22.041 
1.100.454 
3.423 
