Malta od kuchni

Nie mogę skończyć opowieści o Malcie bez wspomnienia o jednej z jej wielkich zalet, czyli maltańskiej kuchni. Mimo, że znajdziemy tutaj spoko inspiracji z kuchni sąsiednich Włoch czy zapożyczeń od okupantów Brytyjczyków i Arabów, to o dziwo, Maltańczycy zachowali całkiem sporo swoich własnych kuchennych zwyczajów.

Ja byłam zachwycona, bo Malta od kuchni to...
* doskonały chleb (Hobz biz-zejt czyli maltański chleb z oliwą);
* co za tym idzie, je się tu pyszne kanapki, zwłaszcza z kozim albo owczym serem. Polecam spróbować koniecznie Ġbejna czyli owczy ser z Gozo;
* tutejszy chleb warto zjeść też z jednym ze wspaniałych maltańskich miodów! Jest tu sporo rodzajów miodu, o których my pewnie byśmy nawet nie pomyśleli, np. z dzikiego tymianku, chleba świętojańskiego czy kwiatów pomarańczy;
* jeśli ktoś nie przepada za miodem, a ma ochotę na słodkie, warto sięgnąć wtedy po maltańskie dżemy (np. z opuncji!);
* wielbiciele wytrawnych dodatków do chleba na pewno nie pogardzą bigillą czyli ostrą pastą fasolową z czosnkiem, oliwą, papryczką chili i pietruszką (wydaje mi się, że podobieństwo do arabskiego hummusu nie jest przypadkowe);

W kwestii przekąsek, Malta też nie rozczarowywuje...
* z racji położenia, możemy tu liczyć na wspaniałe oliwki (i oliwę oczywiście), marynowane kapary oraz suszone w słońcu pomidory (słynne są zwłaszcza te z Gozo);
* Malta słynie też z wytrawnych wypieków. Koniecznie spróbujcie pastizzi czyli małych wypieków z ciasta francuskiego (z nadzieniem z groszku albo serka ricotta) albo nieco większego, wykonanego z ciasta drożdżowego qassatat;
* korona maltańskich wypieków należy się jednak daniu o nazwie timpana, czyli zapiekance z makaronu (są też wariacje z ryżem w roli głównej), mięsa mielonego i sosu pomidorowego. Jest prostsza wersja, często podawana na niedzielny lunch nazywana jest Mqarrun fil-forn;
* na Gozo można też skusić się na filtrę czyli pikantne ciasto z pomidorami, anchois, oliwkami i cebulkami;
* z sąsiednich Włoch zapożyczono także ravjul czyli ravioli z serem ricotta;

Polscy wielbiciele zup nie będą na Malcie zawiedzeni, bowiem jest tu ich całkiem spory wybór...
* przede wszystkim, z racji położenia królują tutaj zupy rybne. Jedna z nich to aljotta czyli zupa rybna z pomidorami i miętą;
* inny maltański klasyk to Soppa tal-armla czyli wdowia zupa. Robi się ją z białych i zielonych warzyw z dodatkiem koziego sera;
* kawlata to bardzo tradycyjna, gęsta zupa (chociaż podobno powoli popada w zapomnienie) z warzyw, regionalnych kiełbas i wieprzowinie. Niektórzy wyciągają mięso z zupy i serwują jako drugie danie;
* brodu to z kolei bulion mięsny (wołowy) z dodatkiem warzyw (selera, rzepy czy cukinii);
* i wreszcie minestra czyli gęsta zupa warzywna z fasolą i kluseczkami. Tak, tak, podobieństwo do włoskiem minestrone nie jest przypadkowe ;)

Przechodząc do konkretów, na Malcie spróbujemy...
* przede wszystkim królika! Popularny fenek to król maltańskich stołów. Zwykle polewany maltańskim czerwonym winem;
* zrazów wołowych braġjoli;
* mało śródziemnomorskiej pozostałości po Anglikach - fish & chips;
* faszerowanych mięsem, serem i cebulą warzyw: cukinie (qara'bali mimli), bakłażany (brunġiel) czy karczochy (qaqoċċ mimli);
* i oczywiście mnóstwa ryb: mieczniki, lampuki, leszcze, morszczuki;
* oraz owoców morza: kalmarów, krewetek, krabów czy kałamarnic;

A gdybyśmy mieli ochotę na coś słodkiego, sięgnijmy po...
* maltańską chałwę;
* mqaret czyli dostępne głównie w zimie ciasteczka z daktylowym nadzieniem;
* ghaqaq ta'l ghasel - okrągłe ciasto (vel precel) wypełnione nadzieniem z daktyli i fig;
* nugatowe qubbajt smażone na głębokim tłuszczu;

Nie można zapomnieć o maltańskich napojach...
* czyli znaku firmowym tej wyspy - Kinnie, gazowanego napoju na bazie ziół i gorzkiego soku pomarańczowego, podobnego do coca-coli;
* herbacie pitej po brytyjsku, czyli z mlekiem do śniadania;
* całkiem niezłych maltańskich winach;
* rodzimych piwach (Cisk i Blue Label);
* oraz świetnych likierach, np. z opuncji;

Czy przekonałam Was już do wizyty na Malcie?

Zdjęcia (15)

Komentarze (9)