Dzień 2: Rzym sakralny - Piazza del Popolo

Może niektórym to skojarzenie wyda się dziwne, ale mi ten jeden z najsłynniejszych rzymskich placów kojarzy się ze... śmiercią.
Mimo dość optymistycznej i nastrajającej mobilizująco nazwy - Piazza del Popolo czyli Plac Wszystkich Ludzi czy też Plac Ludu (chociaż 'popolo' to po włosku także 'topola';)), jakoś działa on na mnie przygnębiająco.

Pozwólcie więc, że wyjaśnię, że moja opinia nie jest wcale taka nieuzasadniona!

Powód nr 1:
Jak zwykle zaczynamy od cofnięcia się do czasów starożytnych. Zniknął plac i wspaniałe klasycystyczne budynki dookoła. Znajdujemy się tuż za murami miasta. Na południe stąd zaczyna się Pole Marsowe, a oddziela je od nas potężna Porta Flaminia (właśnie w miejscu dzisiejszego placu) i Mury Aureliana. To do niej dochodzą podróżni przychodzący z północy, z okolicy Ariminium (dzisiejsze Rimini) korzystający z najsłynniejszej trasy północnej - Via Flaminia.
Miejsce poza murami w tamtych czasach nie jest szczytem marzeń. Nikt nie chroni mieszkających tu ludzi, brak stróżów prawa, porządku czy dobrej infrastruktury. Szerzy się bieda i choroby. Ci, dla których nie ma miejsca w mieście, ukrywają się tu. To nie jest ani bezpieczne ani szczęśliwe miejsce.
Zdecydowanie i szybko żegnamy się z czasami starożytnymi.
Tym bardziej, że tu w okolicach pochowano znienawidzonego (czy aby na pewno?) Nerona.

Powód nr 2:
Kolejny przystanek to głębokie średniowiecze - XI wiek. Miasto powoli powstaje z chaosu wrogich najazdów i powraca do swojej antycznej chwały. I mimo, że mieszkańców teraz jest znacznie mniej niż w starożytności, to podejmowane są pewne inicjatywy mające rozwijać miasto bądź ułatwić jego obywatelom życie. M.in. wyznaczono nowe miejsce publicznych egzekucji i wymierzania kar. Te ponure praktyki miały miejsce właśnie tutaj.
Mało tego, Piazza del Popolo był świadkiem straceń wieźniów aż do XIX wieku!

Powód nr 3:
Dalej pozostając w średniowieczu, wciąż pamiętamy o krwawych rządach pogańskich cesarzy. Pamiętamy też, że w tutejszych okolicach pochowano najbardziej kontrowersyjnego z nich, Nerona. Każdy jest przekonany, że lepiej nie przebywać zbyt długo w tym miejscu, bo nikt nie wie czy złakniony chrześcijańskiej krwi cesarz przypadkiem tu nie straszy.
Chociaż akurat na ten problem udało się zaradzić. Papież Paschalis II zdecydował się na odważny krok i kazał wyrzuć do Tybru domniemane zwłoki starożytnego władcy uwalniając tym samym okolicę od zabobonnego strachu. Co więcej, w miejscu jego antycznego grobowca papież kazał wybudować niewielką kaplicę ku czci Matki Bożej (mamy rok 1099).
Mniej romantyczna wersja tej legendy mówi, że kaplicę ufundowali tak naprawdę miejscowi chrześcijanie jako wotum dziękczynne za zdobycie jerozolimskiego Grobu Pańskiego.

Powód nr 4:
Obelisk.
Robimy duży skok w czasie - jest przełom XV i XVI wieku i trwa intensywna przebudowa tych okolic.
Najpierw, jeszcze pod koniec XV wieku przebudowano stary kościółek, ten z miejsca pochówku Nerona - Santa Maria del Popolo (Najświętszej Maryi Panny Ludu Rzymskiego). Stał się on pierwszym rzymskim kościołem w stylu renesansowym.
Parę lat później rusza przebudowa dalszej części placu. Czuwa nad nią słynny Bernini i to on jest odpowiedzialny m.in. za dwa, niemal identyczne kościoły po obu stronach Via del Corso (kto pamięta, że podobny układ widzieliśmy już w Turynie?) - Santa Maria dei Miracoli i Santa Maria dei Montesanto.
Wtedy też przeniesiono tu feralny obelisk.
Bardzo nie lubię europejskiej tradycji zwożenia z okupowanych terenów wszystkiego, co tylko się dało - ograbiania egipskich piramid, kambodżańskich świątyń czy inkaskich grobowców. Dlatego też ów obelisk na tym placu razi mnie bardzo (poza tym przeniesiono go z owianego złą sławą Circus Maximus!).

Powód nr 5:
Wystrój kościoła Santa Maria del Popolo.
Nie wiem czy to przypadek, po tym wszystkim co już wymieniłam, czy też nie, ale wewnątrz tego kościoła znaleźć można zaskakująco wiele... czaszek! Jeśli jednak jesteśmy na takie rzeczy odporni, lepiej skupić się na zdecydowanie bardziej udanej części kościoła, czyli licznych obrazach Caravaggia ('Ukrzyżowanie św. Piotra' czy 'Nawrócenie św. Pawła w drodze do Damaszku'). Jakby komuś było nie dość takich perełek, można także zadrzeć głowę do góry i podziwiać freski sufitowe pędzla Pinturicchiego albo udać się do kaplicy Chigich zaprojektowanej przez Rafaela, a udekorowanej przez Berniniego!


Na koniec jeden, ale całkiem udany moim zdaniem antypowód;)
Piazza del Popolo to dziś jeden z najpiękniejszych neoklasycystycznych (przebudowa w XIX w.) placów świata. I do tego dalej stanowi bramę (choć już nie taką dosłowną) do centrum Rzymu. Każdy kto chce doświadczyć prawdziwe rzymskiego stylu życia i bycia musi przejść się po jednej z ulic należących do słynnego 'trójzębu' - Via del Corso, Via del Babuino lub Via di Ripetta.
Więc jednak nawet sceptyczna ja muszę przyznać - warto tu przyjść;)

*******

Nie mamy wiele zdjęć z tego placu, więc za to wrzucam zdjęcia z pobliskiego miejsca, które koniecznie trzeba odwiedzić podczas pobytu w Rzymie... lodziarni!!

Zdjęcia (6)

Komentarze (5)